این منطقه باستانی به بسیاری از اساطیر و داستان‌های مرتبط با کوه دماوند مشهور است. در گذشته، فیروزکوه یکی از شهرهای بزرگ ایران محسوب می‌شد و دارای کاروان‌سرایی بود که پس از حمله مغول ویران شد. تابستان‌های این منطقه گرم و زمستان‌های آن سرد است. در فصل گرما، گردشگران بسیاری از شهر تهران و اطراف به این منطقه سفر می‌کنند؛ زیرا جاذبه‌های تاریخی و طبیعی فراوانی دارد.
فیروزکوه دارای کاروان‌سراها، قلعه‌های قدیمی، گورستان‌های کهن و امامزاده‌های متعدد است که برخی از آنها همچنان باقی مانده‌اند. به دلیل شرایط توپوگرافی منحصر به فرد، این منطقه از جمله مناطق طبیعی بکر استان تهران به شمار می‌رود و یکی از زیستگاه‌های اصلی حیات وحش در این منطقه محسوب می‌شود.
تنگه واشی
تنگه واشی به عنوان یکی از مقاصد برجسته برای طبیعت‌گردی در فیروزکوه شناخته می‌شود. هر تابستان، این منطقه میزبان تعداد زیادی از گردشگران است. این تنگه، با طول حدود ۳۰۰ متر و دیواره‌های صخره‌ای به ارتفاع تقریبی ۱۰۰ متر، محل عبور یک رودخانه از کوه‌های واشی به دشت است. این مسیر از جاذبه‌های محبوب برای گردشگران است و آنها اغلب از زیر آب روان رودخانه عبور می‌کنند. در تابستان، حجم آب این رودخانه به حداقل می‌رسد و گاهی مسافران را تا زیر زانو خیس می‌کند.
پس از عبور از تنگه اول و گذر از دشتی زیبا، تنگه دوم حدود دو کیلومتری از تنگه اول قرار دارد. در انتهای تنگه دوم، یک آبشار زیبا نیز وجود دارد که به تجربه گردشگران جلوه ویژه‌ای می‌بخشد.
علاوه بر زیبایی‌های طبیعی، در این منطقه آثار باستانی نیز قابل مشاهده هستند. یکی از کتیبه‌های مشهور دوران قاجار به دستور فتحعلی شاه در اینجا حکاکی شده است. فتحعلی شاه، پس از سپری کردن دوران پیش از پادشاهی خود در شیراز، از سه نفر به نام حجارباشی، نقاش باشی و معمارباشی خواست تا این سه کتیبه را در تهران بسازند. این کتیبه که حدوداً هفت متر در ابعاد دارد، رویدادهای دوران فتحعلی شاه را به تصویر می‌کشد. این آثار باستانی به حدود ۱۸۵ سال قدمت دارند و در ناحیه‌ای از کوه که از باران و آفتاب محافظت شده است، حکاکی شده‌اند، اگرچه برخی آسیب‌هایی از طرف گردشگران دیده‌اند.